-یاران حق در امانند
-مقدمه
-مفهوم حق
-حقوق متقابل رهبری و امام
-ویژگی های حقوق رهبری و مردم
-حقوق رهبری بر مردم
-وفاداری مردم نسبت به رهبر برگزیده ی خویش
-خیرخواهی و اندرزدهی مسلمین
-پذیرش و اجابت دعوت رهبری
-اطاعت فرمان رهبری و انجام اوامروی
-تفسیر غزل (غلام شاه جهان)(6236)
-سلاطین و بزرگانی که در مشهد مدفون هستند(5771)
-فضیلت زیارت حضرت رضا(4741)
-اولین غزل حضرت حافظ(3754)
-چگونه برای ظهور امام زمان (ع) آمادگی پیدا کنیم؟(3648)
-نوحه وداع امام حسن با برادر(3640)
-توسل به امام هادی(3428)
-ظلم پایدار نیست(2853)
-شهادت و محل دفن امام حسن(2118)
-دعای هنگام غسل زیارت(1975)
کد مطلب:214269 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:295
ظهور نور هدایت بین مکه و مدینه
محدثین و مورخین و از آن جمله ابوبصیر حكایت كند:
امام جعفر صادق علیه السلام به همراه خانواده و بعضی از اصحاب كه من نیز همراه ایشان بودم، اعمال حج را انجام دادیم و سپس به سوی مدینه ی منوره بازگشت نمودیم.
در بین راه، به محلی رسیدیم كه «أبواء» نام داشت، حضرت دستور فرمود تا قافله پیاده شوند و استراحت نمایند.
خانواده ی حضرت نیز با فاصله ی كمی از اصحاب، فرود آمد و همان جا منزل گرفت، پس از گذشت لحظاتی كه استراحت كردیم و غذا خوردیم، شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد و اظهار داشت: یا ابن رسول الله! همسرتان، حمیده پیام داد كه هر چه زودتر نزد او بروید؛ زیرا حالتی فوق العاده برایش عارض گردیده است - یعنی؛ در حال زایمان نوزاد می باشد -.
امام علیه السلام با شنیدن این خبر، سریع حركت نموده و به سمت همسرش رفت؛ و پس از گذشت مدتی كوتاه مراجعت نمود و تمام افرادی كه حضور داشتند، به احترام آن حضرت از جای خود برخاستند و گفتند:
یاابن رسول الله! خداوند، شما را به خیر و سعادت بشارت دهد،
[ صفحه 17]
چه خبر است و حمیده در چه حالتی به سر می برد؟
حضرت فرمود: خداوند متعال، حمیده را به سلامت نگه داشت، و به من، نوزاد مباركی را عطا نمود كه در روی زمین بهتر از او نیست.
و سپس افزود: حمیده جریانی را برای من تعریف كرد و فكر می كرد كه من آن را نمی دانم.
اصحاب گفتند: آن جریان چه بود؟!
حضرت فرمود: حمیده اظهار داشت: همین كه نوزاد عزیز به دنیا آمد، دست های خود را بر زمین نهاد و سر به سمت آسمان بلند كرد و تسبیح و تحمید و تهلیل خداوند جل و علا را به جای آورد؛ و سپس بر رسول خدا صلوات و تحیت فرستاد.
حضرت در ادامه ی فرمایشات خود افزود: من به حمیده گفتم: این حركات، مخصوص پیامبر خدا و امیرالمؤمنین و دیگر ائمه ی اطهار می باشد، كه هنگام ولادت دست خود را بر زمین قرار داده و سر به سمت آسمان بلند نموده و مشغول تسبیح و تحمید و تهلیل خداوند متعال می گردند.
و نیز بر پیغمبر خدا صلوات و درود می فرستند؛ و سپس با اقرار و اعتراف می گویند: بر یگانگی خداوند شهادت می دهم؛ و این كه خدائی جز او وجود ندارد.
و همین كه چنین حركات و جملاتی از ایشان صادر گردید، خداوند رحمان علوم اولین و آخرین را بر آن ها مقرر می گرداند؛ و نیز
[ صفحه 18]
ملك روح الأمین در شب های قدر به زیارت آن امام خواهد آمد.
سپس ابوبصیر در پایان خبر فرخنده میلاد حضرت موسی ابن جعفر علیه السلام گوید: ولادت آن حضرت در سال 128 هجری قمری واقع گردید.
و چون كاروان حضرت به مدینه رسید، امام صادق علیه السلام به مدت سه روز سفره انداخت و تمام افراد، بر سفره ی ولیمه ی امام موسی كاظم علیه السلام می نشستند و غذا می خوردند. [1] .
[ صفحه 19]
امام جعفر صادق علیه السلام به همراه خانواده و بعضی از اصحاب كه من نیز همراه ایشان بودم، اعمال حج را انجام دادیم و سپس به سوی مدینه ی منوره بازگشت نمودیم.
در بین راه، به محلی رسیدیم كه «أبواء» نام داشت، حضرت دستور فرمود تا قافله پیاده شوند و استراحت نمایند.
خانواده ی حضرت نیز با فاصله ی كمی از اصحاب، فرود آمد و همان جا منزل گرفت، پس از گذشت لحظاتی كه استراحت كردیم و غذا خوردیم، شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد و اظهار داشت: یا ابن رسول الله! همسرتان، حمیده پیام داد كه هر چه زودتر نزد او بروید؛ زیرا حالتی فوق العاده برایش عارض گردیده است - یعنی؛ در حال زایمان نوزاد می باشد -.
امام علیه السلام با شنیدن این خبر، سریع حركت نموده و به سمت همسرش رفت؛ و پس از گذشت مدتی كوتاه مراجعت نمود و تمام افرادی كه حضور داشتند، به احترام آن حضرت از جای خود برخاستند و گفتند:
یاابن رسول الله! خداوند، شما را به خیر و سعادت بشارت دهد،
[ صفحه 17]
چه خبر است و حمیده در چه حالتی به سر می برد؟
حضرت فرمود: خداوند متعال، حمیده را به سلامت نگه داشت، و به من، نوزاد مباركی را عطا نمود كه در روی زمین بهتر از او نیست.
و سپس افزود: حمیده جریانی را برای من تعریف كرد و فكر می كرد كه من آن را نمی دانم.
اصحاب گفتند: آن جریان چه بود؟!
حضرت فرمود: حمیده اظهار داشت: همین كه نوزاد عزیز به دنیا آمد، دست های خود را بر زمین نهاد و سر به سمت آسمان بلند كرد و تسبیح و تحمید و تهلیل خداوند جل و علا را به جای آورد؛ و سپس بر رسول خدا صلوات و تحیت فرستاد.
حضرت در ادامه ی فرمایشات خود افزود: من به حمیده گفتم: این حركات، مخصوص پیامبر خدا و امیرالمؤمنین و دیگر ائمه ی اطهار می باشد، كه هنگام ولادت دست خود را بر زمین قرار داده و سر به سمت آسمان بلند نموده و مشغول تسبیح و تحمید و تهلیل خداوند متعال می گردند.
و نیز بر پیغمبر خدا صلوات و درود می فرستند؛ و سپس با اقرار و اعتراف می گویند: بر یگانگی خداوند شهادت می دهم؛ و این كه خدائی جز او وجود ندارد.
و همین كه چنین حركات و جملاتی از ایشان صادر گردید، خداوند رحمان علوم اولین و آخرین را بر آن ها مقرر می گرداند؛ و نیز
[ صفحه 18]
ملك روح الأمین در شب های قدر به زیارت آن امام خواهد آمد.
سپس ابوبصیر در پایان خبر فرخنده میلاد حضرت موسی ابن جعفر علیه السلام گوید: ولادت آن حضرت در سال 128 هجری قمری واقع گردید.
و چون كاروان حضرت به مدینه رسید، امام صادق علیه السلام به مدت سه روز سفره انداخت و تمام افراد، بر سفره ی ولیمه ی امام موسی كاظم علیه السلام می نشستند و غذا می خوردند. [1] .
[ صفحه 19]
[1] اصول كافي: ج 1، ص 316، ح 1، عيون المعجزات: ص 98، دلائل الامامة طبري: ص 303 ح 258.